مدتی است که می‌دانیم اپل برای توسعه‌ی پلتفرم واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) بسیار مصمم است. گزارش‌ها حاکی از آن است که اولین پوشیدنی اپل متمرکز بر فناوری AR با نام احتمالی اپل گلس (Apple Glass)، وارد مرحله‌ی سوم توسعه و طراحی شده است و سال ۲۰۲۱ رونمایی و روانه‌ی بازار می‌شود.
WccfTech با استناد به تصاویر مفهومی منتشرشده توسط طراحی به نام دومِنیک هوفاکر، گزارشی تدوین کرده است که پیش‌نمایش نسل بعدی سیستم‌عامل عینک AR موسوم به macOS Reality را به نمایش می‌گذارد و ظاهرا این عینک‌ها با استفاده از سیستم‌عامل شخصی‌سازی‌شده‌ی مک می‌توانند جایگزینی برای کامپیوتر سنتی و مانیتور دوبعدی باشند.
برای تقریبا پنجاه سال، مفهوم و هویت کامپیوتر تا حد زیادی ثابت مانده است. مدت‌ها است که ما در حال مشاهده سیستم عامل روی نمایشگر دوبعدی هستیم که از طریق ماوس و صفحه‌کلید کنترل می‌شود. اما با استفاده از فناوری واقعیت افزوده و به‌ویژه ظهور عینک‌های AR که در چند سال آینده عرضه خواهند شد، این فرصت وجود دارد که از طریق سیستم‌عامل مبتنی بر ژست‌های حرکتی روی سطوح و هوا، نحوه تعامل ما با رایانه از نو تعریف شود.
در آوریل ۱۹۹۷، غول دنیای فناوری از Apple II رونمایی کرد که از آن به‌عنوان اولین رایانه‌ی عمومی بسیار موفق یاد می‌شود و به‌نوعی می‌توان گفت این محصول انقلاب صنعت ریزرایانه‌ها را پایه‌گذاری کرد. به‌طور کلی، تمامی پیشرفت رایج در کامپیوترهای کلاسیک، به انتقال از بزرگ‌رایانه به مینی‌کامپیوتر و در نهایت، شکل‌گیری رایانه‌ی شخصی خلاصه می‌شود. سال‌ها پیش از آن‌که اپل به شرکتی چند تریلیون دلاری تبدیل شود و صدها میلیون دستگاه مختلف در سال به فروش برساند، محصولی عرضه کرد که از دوران خود جلوتر بود و در موفقیت و محبوبیت اکوسیستم آینده‌ی اپل نقش به‌سزایی داشت.
اپل پیش از آن محصول دیگری که «Apple-I» (بخوانید اپل وان) نام داشت معرفی کرده بود؛ اما این دستگاه هیچ‌گاه به موفقیت و فروش بالایی دست پیدا نکرد و بیشتر حکم دستگاهی برای دوست‌داران صنعت الکترونیک و خوره‌های فناوری داشت. پس از گذشت پنج دَهه، آی‌مک‌های کنونی از نظر سخت‌افزار و طراحی، رشد نمایی تجربه کرده‌اند؛ اما ماهیتِ عملکرد و تعامل آن‌ها با کاربران تغییر خاصی نکرده است و درست مانند Apple II، هنوز با ماوس و صفحه‌کلید کنترل می‌شوند و محتوای تصویری را روی نمایشگر دوبعدی نمایش می‌دهند. در شرایطی که مفهوم کلی رایانه ثابت مانده است، الزامات و چالش‌های محل کار به‌طور مداوم در حال افزایش است.
این الزامات باعث می‌شود کارکنان هرچه بیشتر از زمان خود استفاده کنند و درعین‌حال با فشارهای روزافزون کارفرمایان رو‌به‌رو شوند که خود چالش بیشتری ایجاد می‌کند. سال ۲۰۲۰ با ورود مهمانی ناخوانده به نام ویروس کرونا، شرکت‌ها را مجبور به دورکاری کرد و بسیاری از آن‌ها به دلیل مزایای دورکاری به‌طور کامل و دائمی در حال تغییر مسیر به این سمت هستند. با وجود این مزایا، کارفرمایان و کارمندان تلاش می‌کنند با انبوهی از چالش‌ها مقابله کنند که بسیاری از آن‌ها به تعامل با کامپیوتر بازمی‌گردد. درحالی‌که تقاضای محیط کار و بهره‌وری به‌سرعت تغییر می‌کند، فناوری نمی‌تواند با این تقاضا مطابقت داشته باشد و گویا از گردونه‌ی رقابت و پیشرفت باز مانده است.
برخی از مشکلات ایجادشده برای افراد عبارت‌اند از ارتباط تیمی پراکنده، اصطکاک هنگام تلاش برای چندوظیفگی و دسترسی نداشتن به سخت‌افزار مناسب مانند نمایشگرهای متعدد یا به‌طور کلی، چالش‌های لجستیکی که به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا افزایش یافته است. افراد به‌طور فزاینده‌ای در محیط‌های مختلف آغاز به کار می‌کنند و محل کار آن‌ها باید بسیار انعطاف‌پذیر باشد.
نظرسنجی گارتنر از ۳۱۷ مدیر و رهبران امور مالی در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۲۰ (۱۱ فروردین ۱۳۹۹) نشان می‌دهد که ۷۴ درصد مدیران، حداقل ۵ درصد از نیروی کار قبلی خود را حتی پس از اتمام همه‌گیری به دورکاری سوق می‌دهند. شواهد حاکی از آن است که تعداد کارکنان دورکار ایالات متحده طی ۱۲ سال گذشته ۱۵۹ درصد افزایش یافته و انتظار می‌رود در سال‌های آینده این روند ادامه داشته باشد.
به لطف این شرایط، کارفرمایان می‌تواند بیش از ۱۱ هزار دلار به‌ازای هر فرد، در سال صرفه‌جویی کنند و اگر این امر برای افرادی که می‌توانند و می‌خواهند از خانه کار کنند گسترش یابد، پس‌انداز کارفرمایان به‌طور بالقوه می‌تواند به ۶۹۰ میلیون دلار در سال برسد. مدتی است که نوآوری در گوشی‌های هوشمند به‌طور مداوم در حال کاهش است و اغلب شرکت‌ها خود را وارد بازی اعداد و ارقام کرده‌اند.
در این میان، غول‌های فناوری می‌کوشند عینک واقعیت افزوده خود را به‌عنوان بخشی از شرط‌بندی برای آینده در چشم‌اندازی ۳ تا ۵ ساله رونمایی و روانه‌ی بازار کنند. با این اوصاف، سؤال اصلی این است: در آینده، کامپیوترهای شخصی در کجای چرخه‌ی محصولات قرار می‌گیرند؟ خوشبختانه پاسخ این است که آن‌ها کاملا در اکوسیستم قرار خواهند گرفت؛ اما نه به آن مفهوم سنتی و همیشگی. در عوض، کامپیوترهای آینده می‌توانند مکمل ارائه‌ی تجربه‌ی بدیع عینک AR باشند. گفته می‌شود کامپیوترها دیگر به‌عنوان دستگاه مستقل مجهز به نمایشگر عمل نخواهند کرد و فقط قدرت محاسباتی برای کارهای حرفه‌ای فراهم می‌کنند و عینک AR به‌عنوان نمایشگر بسیار گسترده‌ی آن‌ها به کار گرفته خواهند شد.
این ممکن است دورنمای کامپیوترهای مک در آینده باشد؛ زیرا عینک AR همانند گوشی هوشمند در جریان اصلی صنعت پذیرفته می‌شود. دستیابی به این مهم، امکانات تقریبا نامحدود و فرصت‌های زیادی برای افزایش بهره‌وری در کنار بسیاری از مزایای دیگر برای مصرف‌کنندگان ایجاد خواهد کرد. به گفته‌ی دومنیک هوفاکر، طرح مفهومی macOS Reality یک سیستم‌عامل متمرکز بر بهره‌وری است که از فناوری واقعیت افزوده به شکل عینک AR استفاده می‌کند.
برخلاف realityOS که سیستم عامل AR متمرکز بر گوشی هوشمند مانند iOS است، سیستم‌عامل مبتنی بر کامپیوتر مک بر وظایف حرفه‌ای و بهره‌وری مشابه macOS در مک‌های سنتی متمرکز است. تماشا در یوتیوب به ادعای هوفاکر، طرح مفهومی مورد بحث با بهره‌گیری از فناوری واقعیت افزوده و با استفاده‌ی بهینه از محیط فیزیکی کاربر، دوره‌ی جدیدی از بهره‌وری تعریف می‌کند.
برای مثال، در این سیستم می‌توان از فضای نامحدودی به گستره‌ی دید کاربر و انبوهی از ابزارک‌ها برای بهبود تجربه بهره گرفت. ابزارک‌های یادشده در حالت دسک‌تاپ قرار می‌گیرند و امکان دسترسی آسان به اطلاعات مهم و مفید بدون نیاز به فضای فیزیکی زیاد فراهم می‌کنند. برای کاهش بیشتر فضای فیزیکی، گروه‌های ویجت چندین ابزارک را برای استفاده کارآمدتر از فضا ترکیب و این امکان را فراهم می‌کنند که با فشار دادن انگشت اشاره به‌راحتی با ابزارک‌ها تعامل برقرار کرد.
فیس‌تایم (Facetime) غوطه‌ورتر از همیشه خواهد بود و حتی وقتی جسم کاربر در یک مکان قرار ندارد، یک آواتار هولوگرام سه‌بعدی که با استفاده از اسکن بدن از طریق آیفون یا به‌صورت آنلاین فقط با استفاده از یک تصویر عمودی ایجاد شده است، این امکان را برای کاربران فراهم می‌کند تا با دیگران تعامل داشته باشد؛ به‌طوری که گویا در آن مکان قرار دارند. علاوه بر این، آواتار سه‌بعدی در زمانی‌که کاربر نمی‌خواهد چهره‌ی خود را نشان دهد، بسیار کاربردی خواهد بود.
گفته‌های هوفاکر به شرح زیر است:
فناوری واقعیت افزوده، macOS Reality را قادر می‌سازد کامل‌ترین سیستم‌عاملی باشد که تاکنون دیده‌اید و به همان اندازه که به سخت‌افزار ساده عینک AR و قدرت محاسباتی نیاز دارید، می‌توانید برای کاربردهای خانگی، دفتر کار یا حتی در حال حرکت از آن استفاده کنید. درحالی‌که قبلا هنگام رفت‌و‌آمد یا مسافرت از مک‌بوک مجهز به یک نمایشگر استفاده می‌کردید، به‌زودی فقط با استفاده از اپل گلس می‌توانید ۱۰ نمایشگر با خود حمل کنید.
Finder جدید تمامی پرونده‌های شما را مرتب‌تر و پیشرفته‌تر از گذشته نشان می‌دهد و با بهره‌گیری از قابلیت Smart Grid، روشی هوشمندانه، تمامی پوشه‌ها را در بالا قرار می‌دهد و اندازه سلول برخی از عناصر خاص (به‌عنوان مثال فیلم‌ها) را به‌صورت هوشمند و بر اساس کاربرد و خواسته‌ی کاربر افزایش می‌دهد؛ بنابراین پرونده‌ها از هر زمان دیگری مرتب‌تر خواهند بود.
اکنون، فایندر با مشاهده‌ی مدل‌های سه‌بعدی از عمق تصاویر پشتیبانی می‌کند که به بررسی راحت‌تر محصولات فیزیکی در حال طراحی و توسعه منجر خواهد شد. طبق ویدئوی منتشرشده، سیستم‌عامل مبتنی بر واقعیت افزوده همچون macOS کنونی دارای یک مکان قابل دسترسی اختصاصی برای نمایش تمامی برنامه‌های نصب‌شده است که این امکان را فراهم می‌کند پوشه‌های جدید ایجاد و برنامه‌ها را باز، حذف یا جست‌وجو کنید.
مرورگر سافاری نیز به کلی دست‌خوش تغییر شده و کاملا با فناوری واقعیت افزوده یکپارچه شده است. هوفاکر در این باره می‌گوید: مرورگر سافاری از انیمیشن‌های سه‌بعدی بهره خواهد گرفت و از هر زمان دیگری قدرتمندتر خواهد بود. به لطف عینک AR، به‌اندازه‌ی کافی گستره‌ی دید برای چندین صفحه در کنار یکدیگر ایجاد و مرور آن‌ها بسیار راحت‌تر شده است.
علاوه بر پد لمسی مجازی یا ماوس سنتی، می‌توانید از دستان خود به‌عنوان دستگاه ورودی فرامین برای پیمایش در صفحات مورد علاقه استفاده کنید. سافاری از تجربیات واقعی پیچیده‌تر AR پشتیبانی می‌کند که کاربر می‌تواند مستقیما از طریق عینک آن‌ها را مشاهده کند. گزارش مذکور، گزینه‌های گسترده‌ای برای ورود فرامین، از لوازم جانبی فیزیکی گرفته تا رابط کاربری مجازی قابل‌حمل‌تر ارائه می‌دهد.
همچنین ژست‌های حرکتی دست در هوا و استفاده از ترک‌پد مجازی روی سطوح برای کاهش خستگی دست در نظر گرفته شده است. سیستم پیشنهادی برای ورودی صفحه‌کلید، می‌تواند از بین لوازم جانبی صفحه‌کلید فیزیکی یا صفحه‌کلید مجازی انتخاب شود که برای بازخورد لمسی طبیعی، روی یک سطح صاف نگاشته می‌شود. می‌توان از ورودی حرکات دست در هوا و با استفاده از صفحه‌ی لمسی مجازی بهره گرفت. برای بهترین تجربه، می‌توان تلفیقی از هر دو گزینه ورودی استفاده کرد؛ زیرا هر کدام در موقعیت‌های خاص دارای مزایایی است. به‌عنوان مثال ورودی ژست‌های حرکتی مبتنی بر دست امکان تغییر مکان سریع‌تر پنجره‌ها را فراهم می‌کند.
عینک واقعیت افزوده هنوز در ابتدای راه است و انتظار نمی‌رود اپل به‌زودی تجربه‌ای مشابه macOS Reality ارائه دهد؛ اما این چشم‌اندازی است که احتمالا با نسل‌های بعدی محصولات در سالیان آتی شاهد تحقق آن خواهیم بود. طرح‌های مفهومی دومنیک هوفاکر می‌تواند به‌خوبی پتانسیل عظیم عینک واقعیت افزوده را نشان دهد و نگاهی گذرا به نحوه‌ی تعامل کاربر با سخت‌افزار نسل بعدی کامپیوترها داشته باشد. هوفاکر می‌گوید: با استفاده از macOS Reality و اپل گلس، می‌توانید میز کار را به یک ایستگاه کاری تعاملی همراه با نمایشگرهای بزرگ برای مشاهده ایمیل‌ها، محتوا، صفحات گسترده و اسناد تبدیل کنید.
همچنین می‌توانید از صفحه‌های کوچک‌تر برای نمایش آمار آب‌وهوا، سهام یا هر معیار دیگری بهره‌مند شوید. بر اساس ویدئوی منتشرشده و همان‌طور که گفته شد، سیستم تعاملی برای سرعت بخشیدن به انجام کارها، از صفحه‌کلید مجازی روی سطوح پشتیبانی می‌کند؛ البته مشخص نیست تجربه‌ی لمس صفحه‌کلید فیزیکی ارائه می‌دهد یا خیر. شرکت‌هایی مانند اپل در صفحه‌کلیدهای یادشده باید نوعی بازخورد لمسی ارائه بدهند؛ زیرا برای برخی از افراد، بازخورد لمسی می‌تواند به افزایش سرعت تایپ کمک کند.
این صفحه‌کلیدها معمولا به الگوی نور مادون قرمز متصل می‌شوند تا روی سطوح ساطع شوند. وقتی کاربر روی فضای کلید مجازی ساطع‌شده ضربه می‌زند، داده‌ها با حسگرهای تصویر در دستگاه میزبان که می‌تواند اپل گلس باشد، شناسایی و اعمال می‌شوند. مفهوم ارائه‌ی محتوای تصویری روی سطوح و تعامل با آن‌ها بدون استفاده از صفحات حساس به لمس مدت‌ها است در دنیای فناوری وجود دارد و احتمالا مشهورترین آن‌ها صفحه‌کلیدهای مجازی ساطع‌شده روی سطوح است که در چند سال اخیر، به‌صورت مفهومی به نمایش درآمده‌اند.
معمولا با تابش نور مادون قرمز روی سطح صاف، این صفحه‌کلیدها می‌توانند فشارها و فرامین کاربر را که روی محتوا اعمال می‌کند، تشخیص بدهند. این دستگاه‌ها حدود دو دَهه در حال توسعه بوده‌اند؛ اما به دلایلی ازجمله بی‌دقتی و کُندی در مقایسه با صفحه‌کلید فیزیکی، عمدتا با استقبال کاربران مواجه نشده‌اند.
منبع : زومیت
